Tasmanie; Het kleine New-Zealand

Tasmanie, ook wel het kleine Nieuw Zeeland genoemd, voldoet volledig aan mijn verwachtingen. Mooie stranden, koude temperatuur, hoge bergen, fantastische tracks en gezellige backpackers.

Mijn avontuur in Tasmanie begon in Devonport, hier was ik net met de ferry aangekomen. Rustig begonnen met een kustwandeling en diezelfde dag naar Burnie gereisd. In Burnie kwam ik een Nederlandse Australier (of was het nou een Australische Nederlander?) tegen. Hij heeft me door heel Burnie geloosd en samen penguins gespot, terwijl ik zijn Nederlands verbeterde. Aangezien ik in Nederlands altijd een ster was, ging dat moeiteloos. Na Burnie ben ik naar Launceston gegaan. In Launceston heb je een grote ravijn waar water doorheen stroomde. Door langs de ravijn naar boven te lopen had je bovenin echt een prachtig uitzicht op Launceston en de ravijn zelf. Ook heb ik in Launceston St Patricks day gevierd. Er was geen festival in Launceston, maar de kroegen waren wel overvol met mensen, en natuurlijk allemaal in het groen.

2 dagen daarna, ook al had ik de dag daarvoor ook al de Bay of Fires in St Helens afgefietst, heb ik de enige echte St Patricks Head (853 meter) beklommen. Met zoals altijd het prachtige uitzicht over de kust en het achterland als beloning.

De dag erna terug naar Launceston gegaan om de bus te pakken naar Hobart, de hoofdstad van Tasmanie. De stad was gewoon een stad, maar achter de stad was de beruchte Mt Wellington (1271 meter). Normaal gesproken is deze berg goed te doen, maar natuurlijk had ik een dag uitgekozen waarop het waaide, sneeuwde en het ijskoud was. Daar bovenop had ik bedacht dat het wel leuk zou zijn om de Icehouse Track te doen. De moeilijkste uiteraard. Twee keer het spoor kwijtgeraakt door de dichte sneeuw/mist, maar uiteindelijk toch bovenaan gekomen! En het uitzicht.... Tja, welk uitzicht? Die was er inderdaad niet, maar uiteindelijk wel een leuke dag gehad.

Na Mt Wellington ben ik naar Strahan gegaan, maar dat was niet heel boeiend. Snel verder gegaan naar het toppunt van Tasmanie; Cradle Mountaint National Park. Een World Heritage Area waar je u tegen zegt. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van het park is Cradle Mountain (1545 meter). Ik had het geluk dat op de dag dat ik de berg beklom het weer echt fantastisch was (voor Tasmaanse begrippen). De klim was nog steeds wel echt heel zwaar, maar zeer zeker te doen dat ik het daarna wel leuk vond om de berg nog een keer te beklimmen alleen dan via de niet officiele route. Helaas kwam ik hier niet op de echte top van de berg, maar op een van de vele kleinere toppen. Ook hier was het uitzicht echt geweldig. De dag erna het pad om de berg heen gedaan, wat niet echt boeiend was, want er was erg veel mist. Met 2 gasten, die ik in Hobart ontmoet had, had ik afgesproken dat ze mij gingen ophalen vanaf het park, omdat ze er toch langs kwamen. Helaas ging de motor van hun auto stuk, dus moest ik met de bus gaan; die helaas pas 2 dagen later weer ging. Top. Ik had elk boeiend pad rond Cradle Mountaint Park al gedaan. Desondanks heb ik me alsnog wel redelijk vermaakt, maar het kon beter.

Op dit moment ben ik in Launceston en probeer ik een vlucht zo snel mogelijk naar Brisbane te zien krijgen. Om vanaf daar naar het noorden te gaan via Whitsunday Islands, Townsville en The Great Barrier Reef naar Cairns. Hier zal mijn reis, volgens mijn altijd perfecte planning, in Australie eindigen.

Dat was het dan weer,
Groetjes van Ludo


PS: Ik heb het opgegeven om foto's op deze site te zetten. Facebook is velen malen sneller en ik hoop dat iedereen wel iemand kent die facebook heeft, zodat iedereen alsnog al mijn foto's kan bekijken.
Cheers.